Dag 4 (en voorlopig laatste dag) in L.A.

Vanmorgen dacht ik dat vrouwen van lang en uitgebreid hielden en mannen meer van het 'to-the-point' (resultaatgericht ?) zijn, totdat ik zojuist de reactie van Marc las. De waarheid is echter dat ik nu nog tijd heb om uitgebreid te schrijven, want meestal 's middags al even terug in het hotel. De komende dagen als ik grote delen van de dag moet rijden, is er gewoon minder tijd om uitgebreid te schrijven. Ik schrijf de reisblogs in Word en plaats ze dan later op deze website. Voor de komende periode in de woestenij weet ik niet precies welke hotels WiFi hebben, dus het plaatsen zal dan ook wat onregelmatiger worden.

Rond 22.30 uur naar bed en ik werd pas om 6.45 uur wakker, terwijl Eden nog diep sliep. We beginnen nu al duidelijk in het Californische ritme te komen. Na het ontbijt, geregeld dat we ook vandaag nog in het hotel konden blijven. In eerste instantie had ik 3 dagen in L.A. geboekt, maar 2 maanden later besloten om ook de maandag (vandaag dus) in L.A. te blijven. Aangezien het tarief het hotel in de periode flink omhoog gegaan was, was het goedkoper om een nieuwe (duurdere) reservering voor alleen die maandag te nemen, dan de oorspronkelijke reservering te annuleren en een nieuwe reservering voor 4 dagen (tegen het duurdere tarief) te plaatsen. Het was geen probleem, we kregen alleen nieuwe keycards, omdat de oude keycards aan de voorgaande reservering hingen en niet meer zouden werken.

Om 8.15 uur op weg naar Universal Studios, slechts 1 stop met de metro. Wederom 1 van de redenen waarom we dit hotel genomen hadden. Buiten zou een shuttlebus staan naar Universal Studios, maar geen bus of bordjes waar de bus zou moeten staan. Uiteindelijk zagen we in een straat schuin aan de overkant een shuttlebus -gelijkend busje staan en die was het. De shuttle stelde niet veel voor, de heuvel op en je was er. De ingang was ook zo gevonden, we konden meteen naar de poortjes lopen met onze e-tickets.

Aangezien we ook front-of-line passes besteld hadden, moesten we die even verderop in het park ophalen. Alhoewel het niet overdreven druk was (nergens langere wachttijden dan 35-40 minuten gezien), hebben we toch veel plezier van die front-of-line passes gehad. Bij elke attractie was een aparte ingang voor deze passes, dus we hebben nergens langer dan 5 minuten hoeven wachten. Bij de grote shows (Waterworld, Terminator, Special Effects) mocht je zelfs als eerste naar binnen, zodat je ook nog de beste plaatsen had.

Na het ophalen van de front-of-line passes zijn we meteen naar de Studio Tour gelopen, iets waar ik toch al zo'n 25-30 jaar naar uitkeek sinds de allereerste keer dat ik een verhaal hoorde of foto zag van het tourbusje door het water en Jaws omhoog kwam. De Studio Tour begint met een rit langs de soundstages en backlots (met straten uit New York, het wilde westen, Europse stadjes, etc.). Het tweede deel voert langs de wat spectaculairdere sets (o.a. de neergestorte 747 uit War of the Worlds) en attracties (Bates Motel uit Psycho en natuurlijk Jaws). Hoe ‘tacky' de Jaws-attractie ook was, voor mij was heteen kinderdroomwaar ik aljaren al naar uitgekeken had. De nieuwste attractie in de Studio Tour is King Kong 360 3D, maar die was kapot. Jammer, maar als troost kregen we vouchers voor een drankje.

Naast de Studio Tour is de Simpson-ride (vorig jaar de grote trekpleister van Universal Studios). Ik had me niet gerealiseerd dat het een ‘virtual rollercoaster' was, dus zo'n bakje dat beweegt voor een filmdoek. Nu doe ik de attractie hiermee absoluut geen recht, maar ik vind die bewegende bakjes helemaal niks. Nu ook weer, ik word er duizelig/misselijk van en was blij dat ik eruit was. De volgende stop was de Terminator-show. Het is een combinatie van show (met acteurs) en film. Natuurlijk ook weer in 3D (het lijkt wel of ze niets meer zonder 3D kunnen tegenwoordig). Ik denk dat het een upgrade was van de attractie die al een paar jaar in Universal Studios te zien is, maar het is vreemd om de grote baas van Californië zich al schietend een weg door een post-apocalyptisch landschap met robots zien te banen, maar ja...only in America.

Vervolgens naar de Waterworld-show (na eerste onze vouchers verzilverd te hebben voor een Lemonade en Fanta). De show is gebaseerd op de gelijknamige film (een soort Mad Max, maar dan op het water) met spectaculaire stunts (met o.a. jetskies en een watervliegtuig) en veel vuur(werk). Inmiddels liep het al tegen 12.45 uur, tijd voor lunch. Uiteindelijk gekozen voor een sandwich (want de rest is allemaal gefrituurd en dat zullen we nog wel genoeg eten). Twee sandwiches (Chicken Mayonais (jawel, eindelijk) en Tuna voor Eden) en 1 water, graag even $19-zoveel afrekenen.

Na de lunch naar de Special Effects-show waar ze een aantal special effects uitleggen/voordoen met vrijwilligers uit het publiek. Vervolgens naar het Lower Deck (Universal Studios ligt in de heuvels, en is blijkbaar uitgebreid in een dal), waar twee echte achtbanen liggen (Jurassic Park en The Mummy). Jurassic Park is een waterachtbaan. Leuk gedaan en je wordt er echt goed nat in. Uiteindelijk hebben we deze achtbaan 3x gedaan (lang leven de front-of-line passes) en Eden is nog 2x in The Mummy geweest. In de folder stond deze achtbaan omschreven als een psychologische achtbaan en na mijn ervaring met de Simpsons-ride vanmorgen had ik niet zoveel zin om aan den lijve te ondervinden wat dat betekende. Van Eden begreep ik dat de achtbaan eerst vooruitgaat en vervolgens dezelfde rit achteruit. Nee, nog steeds geen zin...

Universal Studios is eigenlijk maar klein. Als je de peuter- en dierendingen niet meetelt zijn er eigenlijk maar 9 attracties, dus na Jurassic Park en The Mummy stond alleen nog Shrek 4D (jaja...) nog op het programma. Dus weer naar het Upper Deck waar Eden in de Shrek-film geweest is (ik had het wel gehad met die brilletjes). Aangezien er toch nog tijd was (het was pas rond 16.15 uur), hebben we nog een keer de Studio Tour gedaan (nog 1 keer Jaws kijken). Deze keer met een andere gids die weer andere dingen vertelde en ook had men King Kong 360 3D weer aan de praat gekregen (lijkt veel op de Simpsons-ride, waarbij de hele tourbus in een ronde buis rijdt en op een bewegend plateau staat (zei iemand bakje ?) en het gevecht tussen King Kong en de dinosaurussen (voor degenen die de film gezien hebben) rondom het tourbusje vertoond wordt. Spectaculair dat wel.

Rond 17.15 uur weer de shuttle naar de metro genomen, 1 stop verderop waren we weer in Hollywood. Op weg naar het hotel nog gegeten in een Chinese bistro. Voor de detaillisten: Beef met brocolli voor Eden en voor mij Chicken Kung Pao (wat volgens mij meer Thais is, maar smaakte goed) weggespoeld met cola en Bud Lights.

Nog even mijn favoriete klusje in de badkamer (nu goed dan, op 1-na favoriete klusje, maar kinderen hoeven niet alles te weten), douchen, de spullen pakken voor morgen, de krant lezen en op tijd naar bed, want morgen gaat de wekker alweer vroeg (6.00 uur). Om 7.00 uur worden we weer door de transfer opgepikt en naar het vliegveld gebracht. Ik wil proberen of hij ons kan afzetten bij Hertz Autoverhuur, want ik zag dat we (toen we aankwamen) daar langskwamen. Mocht dat niet lukken, hoeven we niet eens de luchthaven in, maar kunnen we meteen de Hertz Shuttle nemen. Na het ophalen van de auto gaat de rit naar Joshua Tree, met een stop in Palm Springs. In de krant heb ik nog even gekeken naar de temperaturen: L.A. is (nadat de bewolking is opgetrokken) ca. 25 graden, maar Palm Springs en verder de woestijn in gaan de temperaturen richting de 40 graden. Het zal mij benieuwen. Tot binnenkort !

Dag 3 in L.A.

Nadat ik gisteren onze reisblog bijgewerkt had, zijn we naar buiten gegaan om te eten. Aangezien we beiden pijn in voeten en benen hadden van het vele lopen, besloten we in de buurt te blijven en zijn de wederom naar Mel's Drive In geweest, maar onder voorwaarde dat we alleen iets gezonds zouden eten. Je kunt elke dag wel hamburgers, frites, etc. eten, maar gisteravond was het een turkey sandwich met aardappelpuree en groente voor Eden en ik had een salade Santa Fé, natuurlijk gecompleteerd met een lemonade en cola.

We waren rond 21.00 uur weer in het hotel, juist de tijd dat Monique en Luan naar Parijs zouden vertrekken. Een mooi moment om hun even te bellen en een fijne vakantie te wensen. Op Monique's mobiel kwam ik niet verder dan haar voicemail en de combinatie 31-10 (Nederland en Rotterdam) voor het thuisnummer werd geïnterpreteerd als een 311-code met een onbekend nummer. Dan maar per sms. Nog even de krant gelezen, wat gezapt en om 10.30 uur het licht uit.

Ik werd om 5.15 uur wakker van Eden's gang naar het toilet en kon niet meer goed in slaap komen. Om 6.15 uur opgestaan en gedoucht. Terwijl Eden zich aankleedde heb ik nog een paar foto's bij het bericht van gisteren gevoegd. Na het ontbijt liepen we om 7.45 uur op Hollywood Boulevard. Het plan is om 's morgens een rondje te lopen (koeler en héééél wat rustiger), dan terug naar het hotel voor de WK-finale en 's middags naar de honkbalwedstrijd.

Zo gezegd, zo gedaan. Vele sterren gezien op Hollywood Boulevard, waar alleen de echt grote sterren hun een eigen ster hebben liggen (zie foto's). Ook nog ‘even' doorgelopen naar Guitar Center op Sunset Boulvard, omdat dat de handen van vele rocksterren in het cement vereeuwigd zijn, maar helaas (en wellicht door schade en schande wijs geworden) liggen deze tegels achter een hek en aangezien Guitar Center pas om 11.00 uur opengaat, moeten we daar op een ander moment nog maar een keer langs. Overigens worden de handen van de filmsterren bij het Chinese Theater op Hollywood Boulevard continu bewaakt. Op de weg terug naar het hotel nog een broodje bij Subway gehaald als lunch bij de WK-finale.

Over de WK-finale hoef ik niet veel woorden vuil te maken, die heeft iedereen gezien. Hier in de USA vindt men dat Spanje terecht gewonnen heeft en dat Nederland veel te veel overtredingen nodig had. Veel Amerikanen (met een sprankje Spaans bloed, maar dus niet de Latino's) schaffen nu nog een Spaans voetbalshirt aan. In de lift vanhet hotel, op weg naar de honkbalwedstrijd, liepen we tegen een Schot aan die de uitslag wilde weten. Of hij het nu deed om het erin te wrijven of echt de wedstrijd niet gezien heeft,weet ik nog steeds niet. Ook tijdens de honkbalwedstrijd werd het doelpunt van Spanje meerdere malen herhaald en werd iedereen met een Spaans voetbalshirt voor de camera gehaald. Heb ik er toch nog (teveel) woorden aan vuil gemaakt.

Rond 15.00 uur vertrokken naar het Dodgers Stadium. Met de metro naar Union Station (inmiddels een bekende weg) en van daaruit met de speciale Dodgers-bus naar het immense stadion. Daar aangekomen, eerst onze tickets opgehaald bij de ‘Will Call window', incl. vouchers voor de Mannywood t-shirts (een klein deel van de zitplaatsen in het stadion heet Mannywood, genoemd naar de buitenspeler die daar in de buurt staat, maar vandaag helaas niet speelde. Per ticket krijg je er een T-shirt bij).

Vandaag was het ookViva Los Dodgers-day, ter ere (of binding ?) van het Latino deel van de Dodgers-fans, hetgeen betekende dat men op de parkeerplaats een klein festival terrein had ingericht waar je spelletjes kon doen, live-optredens en op de foto met/een handtekening van een oud honkbalspeler. Vandaag was dat Lee Lacy, de legendarische (?) #34 van de L.A. Dodgers, maar na even googlen, ook geschorst bleek te zijn voor het gebruik van cocaïne. Maar een kniesoor die daar op let...

Via de shop, waar de T-shirts gehaald konden worden, naar onze plaatsen, linksachter het buitenveld, maar slechts 3 rijen van het veld. De wedstrijd was niet zo heel goed te volgen, maar ter bestudering van een Amerikaans cultuur fenomeen, zeer geslaagd. Hoe die 40.000 Amerikanen 3 uur sport beleven...afgezien van de vele onderbrekingen voor het volkslied, voor God Bless America, voor reclames, voor het ingooien van de nieuwe pitchers, lopen ze af en aan om bier, frisdrank, water, hotdogs, popcorn, pinda's, ijsjes, etc. te halen. En de prijzen zijn gemakkelijk te onthouden: (bijna) alles is $5 !!

Zoals gezegd was de wedstrijd niet zo heel goed te volgen, daarvoor zaten we eigenlijk te laag om overzicht te hebben wat er precies op het veld gebeurde, maar de L.A. Dodgers wonnen uiteindelijkmet 7-0 van de Chicago Cubs, een eindstand die overigens al na de 4^e inning was bereikt. De wedstrijd begon om 17.05 uur precies (ongetwijfeld afgestemd met de tv-networks) en was om 19.45 uur afgelopen. De terugweg naar het hotel ging snel en we waren om 21.00 uur weer in het hotel.

Morgenvoorlopig onze laatste dag in L.A. (aan het eind van de vakantie zijn we er nog twee dagen, waarvan één met de auto). We moeten redelijk bij tijd opstaan voor onze dag in Universal Studios, welk om 9.00 uur opengaat, dusmorgen meer.

De 2e dag in L.A. – Santa Monica en Venice Beach

Gisteravond na het uploaden van de reisblog nog even in bed de laatste innings van de L.A. Dodgers tegen de Chicago Cubs (2^e wedstrijd uit een serie van 4, wij gaan morgen naar de 4^e wedstrijd uit deze serie) afgekeken, maar na de wedstrijd kon ik mijn ogen niet meer openhouden en viel zelf bij het zappen in slaap. Snel het licht uit, ik wilde Eden nog zeggen dat ik wel snel ik slaap zou vallen, toen ik hem al hoorde snurken. Maar ja, Eden slaapt net als die oude Martini-reclame ‘Anytime, anywhere...'. Ik werd om 4.05 uur wakker en het kostte me weer even om in slaap te komen. Eden werd om 6.30 uur wakker en toen maar meteen opgestaan.

Eerst even de email en reisblog gecheckt, we krijgen al redelijk veel postieve reacties, dus dat is ook wel een stimulans om er mee door te gaan. Het is Monique gelukt om kaartjes voor de reünie tour van Suede in Paradiso (2 december 2010) te bemachtigen, dus dat is ook goed nieuws. Jammer genoeg heb ik Suede momenteel niet op mijn iPod staan.

Ik kwam er gisteren achter dat het ontbijt ook inbegrepen is, ondanks dat op de reservering ‘bed only' staat. Meestal zijn die Amerikaanse continentale ontbijtjes niet zoveel, maar hier is veel keuze met koffie, thee, sappen, melk,cereals, yoghurt (Ja Monique,Eden heeft yoghurt gegeten en melk gedronken), roerei, bacon, bagels, toast, scones, jam en zelfs pindakaas en een krant ! Je zou er haast vroeger voor opstaan. Na het ontbijt de spullen gepakt en naar buiten.

Vandaag naar Santa Monica en Venice Beach. Ik had dit eigenlijk voor morgen op het programma staan, voordat we naar het baseball zouden gaan, maar de WK-finale verhindert dat. Een de ene kant hoor je hier best veel over het WK (de chauffeur van de transfer begon er meteen over, er zijn redelijk wat pubs/café, die ermee adverteren en tegenover het hotel staat een marktkraampje die nu nog alleen Nederlandse en Spaanse shirts verkoopt, maar ze ongetwijfeld allemaal heeft gehad), maar aan de andere kant zie je er amper wat van op de (lokale) tv, maar ik verwacht dat het morgen geen probleem wordt de wedstrijd op de tv te vinden (momenteel wordt de wedstrijd Uruguay-Duitsland herhaalt op ESPN, die Eden met zijn ogen dicht bekijkt).

@Anouk, Eden heeft zijn oranje onderbroek bij zich, dus dat moet helemaal goed komen, alhoewel die Duitse octopus er niet zo in gelooft (en ik ook niet zo, eerlijk gezegd). Alexi Lalas (haast niet te herkennen, want strak geknipt en in pak, dus zonder lange haren, haarband en sik) gelooft er wel in.

De trip naar Santa Monica en Venice Beach is nu zo'n trip waar je goed een auto voor had kunnen gebruiken, maar met het openbaar vervoer (de bus) is het ook goed te doen. Vanuit Hollywood is Santa Monica ca. 22 km. Een paar blocks naar het zuiden lopen tot we op Santa Monica Boulevard uitkomen en dan de Rapid bus naar Santa Monica nemen. En ‘rapid' is die, want de chauffeur zet er flink de sokken in. Binnen 3 kwartier zijn we in Santa Monica. Tien jaar geleden hadden wij een hotel in Santa Monica aan de kustweg. We zijn ernog even langsgelopen. Het heet The Georgian, maar ik kan me niet herinneren dat het van de buitenkant zo'n lelijke blauw/turquoise kleur had. Verder is Santa Monica, de Pier en beachfrontniet veel veranderd, alleen zijn ze de flink aan het bouwen bij de winkelstraat.

De dag begon, zoals de afgelopen dagen, bewolkt en dat was lekker koel voor de wandeling over de Santa Monica Pier en vervolgens langs het strand naar Venice Beach. In plaats van flyers deelde ze op Santa Monica Pier feloranje handdoeken en de screenplay van een nieuwe (CSI-achtige) tv-serie uit. Dat is pas reclame maken, want zover je kon kijken, iedereen liep met die oranje handdoeken.We moesten het uitdelende meisje er ook van overtuigen dat 2 (en niet 3 of 4) handdoeken echt genoeg waren. Ik schat dat Santa Monica en Venice Beach zo'n 5-6 km. uit elkaar liggen, dus goed te wandelen. Venice Beach is niet meer zo vervallen als 10 jaar geleden, maar wel een stuk drukker met vele winkeltjes, kraampjes, hobo's en weirdo's. Elke keer als ik in zo'n buurtje ben, met vele tattoo-shops, denk ik eraan om die grote rugtattoo nu eindelijk eens te laten zetten, maar dat kan ik gemakkelijk denken, omdat dat toch nooit lukt ik die paar uurtjes dat ik er ben

We zijn tot Muscle Beach gelopen, nog even klein als voorheen. Inmiddels begon de zon ook flink door de bewolking heen te breken, zodat Eden zijn eerste duik in de Grote Oceaan waagde. Na het zwemmen via het strand en een korte stop bij het skatepark, weer teruggelopen naar Santa Monica. Onderweg kregen we in een (naar bleek) Duits café mee dat inmiddels de stand tussen Uruguay-Duitsland 2-2 in de 80^ste minuut was (toch handig zo'n fotocamera met een flinke zoom erop als de tv helemaal achter in het café staat). Een stukje verder hoorden we gejuich, dus eenmaal weer in het hotel keken we niet vreemd op dat Duitsland gewonnen had.

De wandeling terug naar Santa Monica viel iets zwaarder dan de heenweg, behalve door het temperatuursverschil, begonnen de voeten ook flink zeer te doen. In Santa Monica een paar slices gegeten bij Joe's Pizza en over de winkelstraat naar Wilshire Boulevard gelopen, daar de bus gepakt richting centrum van L.A. Na nog 2x overstappen waren we rond 16.30 uur weer in ons hotel. Even snel het zwembad in om op te frissen.

Ik plaats deze reisblog wat vroeger dan normaal, omdat Monique en Luan zondag in alle vroegte richting Frankrijk gaan (en dit dan nog kunnen lezen

Morgen zal voor ons in het teken van sport staan: eerste de WK-finale op tv en dan meteen naar het Dodgers stadium voor de honkbalwedstrijd tussen de L.A. Dodgers en de Chicago Cubs. De wedstrijd begint om 17.05 uur, maar er is vooraf ook veel entertainment. Hopelijk maakt Nederland het niet te spannend met verlengingen en strafschoppen, zodat we een beetje op tijd naar het stadion kunnen.

Tot morgen.

De eerste dag in L.A.

Uiteindelijk pas om 23.30 uur L.A.-tijd naar bed gegaan en geslapen tot 6.30 uur. Meteen opgestaan en mijn favoriete werkje gedaan (Luan weet wel wat ik bedoel). Eden wil om 7.15 uur nog verder slapen en staat uiteindelijk om 7.30 uur (!) op. Nog even email gecheckt, terwijl Eden onder de douche stond, en rond 8.45 uur naar buiten.

Vandaag staat Downtown L.A. op het programma. Tien jaar geleden, toen wij ook in L.A. waren, zijn we niet naar Downtown L.A. geweest en dat heb ik altijd jammer gevonden, dus daarom tijdens deze reis zeker. Aangezien we de auto nog niet hebben zijn we aangewezen op het openbaar vervoer. Mede daarom ook juist dit hotel geselecteerd, omdat de Metro Red Line net om de hoek stopt. Kaartjes was geen probleem en gecontroleerd wordt er ook niet. Los Angeles is echt een stad voor met de auto, want de hele metro is zo goed als uitgestorven. Wat een verschil met bijv. New York of Beijing op vrijdagochtend 9 uur.

Onze trip startte bij Union Station, het treinstation van Los Angeles, met een immense wachtruimte vol met statige, lederen stoelen en mooie marmeren vloeren. Net Utrecht CS. Aan de andere kant van het station ligt El Pueblo de Los Angeles, een kleine wijk op de plek waar Los Angeles is ontstaan. Het bestaat uit een plein met een paar Mexicaanse kerkjes en huisjes er omheen. Ook is er een straatje waar het eerste huis van Los Angeles (de Avila Adobe uit 1818) staat, vol met kraampjes met Mexicaanse prullaria (een worstelaarsmasker voor Eden a.k.a. El tostada mexicana) en eettentjes (waar wij Mexicaans ontbeten hebben).

Vervolgens naar het Financial District gelopen. Stel je er niet te veel van voor, met 6-7 wolkenkrabber(tje)s ben je er wel. Heel wat anders dan Wall Street of Hong Kong, maar wel heel herkenbaar van de tv en films. Ook een stop gemaakt in de nieuwe Walt Disney Concert Hall, zowel van buiten als van binnen een hele bijzondere architectuur. Ook op straat is het bijzonder rustig. Toen we meer naar het historische centrum liepen werd het pas wat drukker, maar niets vergeleken met de drukte op straat hier in Hollywood. Rondje door het historische centrum gelopen, maar het historische bestaat vooral uit oude wolkenkrabbers/flatgebouwen zoals je die ook in bijv. Greenwich Village in New York hebt. Op Pershing Square was een mural van Michael Jackson, gemaakt van blikjes. Overigens hoor je hier veel Michael Jackson, in restaurants, winkels, auto's, etc. Nog even de Grand Central Market in geweest (een 'indoor' markthal met vooral veel eettentjes) en met de metro terug naar het hotel, want het was inmiddels ook al flink warm geworden.

Ik heb eigenlijk nog niets over het weer verteld. Gisteren toen we aankwamen was het geheel bewolkt en volgens de piloot zo'n 17 graden (Celsius). Vanmorgen eigenlijk precies hetzelfde, maar rond een uur of 10 waren de wolken verdwenen en scheen de zon volop. Ik schat een 25 graden, maar gelukkig ook een briesje, zodat je het verbranden in ieder geval niet voelt. Ik had natuurlijk geen zonnebrand of petje bij me, het was immers zwaar bewolkt vanochtend. Ach, ben ik alvast een beetje bijgekleurd, want bleek in een auto zonder dak past ook niet.

Bij terugkomst in het hotel was de kamer nog niet opgeruimd. Eden nam een duik in het zwembad(je) en ging vervolgens een dutje doen. Ik moet zeggen dat ik eigenlijk nooit echt last van jetlag heb, dus ook deze keer hoop ik er met 2 avonden op tijd naar bed aan gewend te zijn. Natuurlijk kwam housekeeping net toen Eden sliep, dan maar alleen de badkamer.

Rond 18.00 uur naar Amoebe Records gelopen. De enige platenzaak die er nog is in Los Angeles en een wel block groot. En dat is meteen ook een beetje het probleem, te groot, teveel, teveel hetzelfde, nieuw en gebruikt. En van de echt interessante dingen (vinyl, 7''s, 12''s, merchandise) hadden ze niet echt veel. Ik heb nog even getwijfeld om mijn collectie uit te breiden met cassettebandjes van KISS, maar die zagen er wel heel erg gebruiktuit, dus zelfs voor $1.99 heb ik het niet gedaan. InAmoebe ging bij ons beiden het licht een beetje uit, want natuurlijk vanmorgen al veel gelopen. Via Subway en een drogisterij (1 liter Listerine met kaneel/mint smaak voor $5.99) terug naar het hotel. Nog even douchen, baseball op tv kijken en naar bed. Morgen weer een dag.

De reis naar Los Angeles

Ik typ dit in het vliegtuig (dat is een zinnetje dat ik altijd al eens heb willen opschrijven...), schuin opgevouwen achter de laptop. Het lijkt wel of die vliegtuigstoelen steeds kleiner worden (of zou ik steeds...? Nee, toch niet, want Eden vindt ook dat hij met de jaren steeds minder ruimte heeft). We zijn nu op zo'n 2/3^e van de vlucht (nog zo'n 4,5 uur vliegen) en de verveling begint een beetje toe te slaan, dus maar even werken aan ons reisblog.

Vanmorgen om 5.45 uur wakker, meteen opgestaan. Ik realiseerde me (gelukkig) ook meteen dat ik gisteravond vergeten was mijn haren te laten knippen/millimeteren (letterlijk !) door Monique. Na mijn dagelijkse, ochtelijke routine van email checken, ontbeten. Monique en de rest van de familie stond rond 6.30 uur op. Na de knipbeurt, douche en het aankleden om 7.37 uur vertrokken vanuit Rotterdam richting Düsseldorf Airport. De website van AirBerlin gaf aan dat we er uiterlijk 3 uur voor ons vertrek van 13.00 uur moesten zijn, dus ruim op tijd. Zowaar in Nederland een keer geen file, maar in de buurt van het vliegtuig een paar kilometer langzaam rijden en stilstaan.

Monique zette Eden en mijzelf af bij Departures en ging vervolgens de auto parkeren. Het was nog voor 11.00 uur, dus de incheckbalies waren nog niet open. Sterker nog, de hele vlucht stond nog niet op het bord. Dat veranderde snel na 11.00 uur. We stonden redelijk vooraan in de rij en vroegen bij het inchecken om mooie plaatsen (an aisle seat in the front of the plane). Hetgeen rij 48 betekende, dus nog net niet het vliegtuig weer uit. Maar wel zowel aan het gangpad als aan het raam.

Na nog een afscheidsdrankje bij Starbucks (ongetwijfeld de enige Starbucks zonder WiFi) begeleiden Monique en Luan ons naar security. Eerst kussen, dan slikken en de stap zetten. Het volgende moment zijn wij vier weken zonder onze liefies. Monique en Luan gaan overigens ook op vakantie, naar Frankrijk (Eurodisney, een woonwagenkamp in the middle of nowhere en naar St. Malo). Na security (in 1x doorgelaten, niet teruggestuurd, geen schoenen uit) en de douane nog even een broodje gegeten voordat we ons om 12.00 uur bij de gate moesten melden, 1 uur voor vertrek van het vliegtuig. 40 minuten van dit uur werden gebruikt door de grondstewardessen om iedereen met 2 stuks handbagage, of zwaar uitziende handbagage, minimaal 1 stuk afhandig te maken (onder in het vliegtuig). Om 12.45 uur geboard, maar een vertrektijd van 13.00 uur zouden we niet meer halen. Het werd uiteindelijk een vertraging van 50 minuten. Mede omdat de bagageband kapot was.

Deze vlucht van Air Berlin doet mij aan vluchten van vroeger denken: kranten en tijdschriften voordat je instapt, geen luxe als schermpjes in de hoofdsteunen (nee, gewoon een aantal schermen in het midden van het vliegtuig waar op in Duits-nagesynchroniseerde films worden vertoond), nootjes (die koekjes bleken te zijn), warme doekjesen die steeds kleiner wordende vliegtuigstoelen waar ik het al eerder over had. Na een warme lunch (kip met aardappelpuree en boontjes voor Eden, pasta met champignonsaus voor mij - overigens goed te eten), mijn iPod op en zowaar nog even geslapen, ondanks een niet stilzittende Eden en ruftende voor-buurman. Toen ik wakker werd vlogen we inmiddels boven het poolijs tussen Groenland en Canada, een machtig gezicht !

< Inmiddels aangekomenin de hotelkamer in Los Angeles 21.47 uurL.A.-tijd, 6.47 uurNL-tijd>

Ik heb bovenstaand stukje nog eens nagelezen en ik had inderdaad veel tijd in het vliegtuig, het vervolg zal wat meer to the pointzijn

In het vliegtuig verder de krant uitgelezen en het hoofdstuk Los Angeles uit de Lonely Planet. Ca. 1,5 uur voor de landing kregen we nog een echte amerikaanse lunch geserveerd (koude meat loaf, aardappelsla, brownieen crackers & cheese (uit NL, dat dan weer wel)). Rond 16.00 uur (L.A.-tijd) geland, rond 17.30 uur door de security en vooral de uitgang (meerdere rijen die uiteindelijk bijeenkwamen bij 1 mannetje, die vaniedereen, stuk voor stuk, de douane aangifte ging controleren, die ook al door de security was gecheckt en geparafeerd (Roland, niet verder over nadenken).

In deaankomsthal was een ATM snel gevonden, nog een flesje water gekocht, zodat het wisselgeld voor fooitjes gebruikt kon worden. Ook het vinden van onze transfer naar Hollywood was geen probleem, alleen het duurde even voordat het juiste busje ons gevonden had. Na nog een extra rondje op het vliegveld om te controleren of er toch echt geen meer mensen richting Hollywood wilden, gingen we rond 18.00 uur op weg.

Ook in L.A. kennen ze op vrijdagavond een spitsuur, dus rond 19.15 uur arriveerden we bij het hotel. Inchecken verliep allemaal heel soepel, zodat we nu op een rustige, niet-roken kamer zitten met twee bedden. Precies zoals we het wilden. Na even opgefrist te hebben, zijn we naar Mel's Drive In gelopen (een diner die we vanuit de transfer gezien hebben) om daar nog even snel wat te eten: chili-burger, cheese-burger, fresh lemonade & Sprite met refills, een apple pie met cinamonsauce en thee voor $31.50, inclsief tax). Naeen kort rondje over Hollywood Boulevard (maar eigenlijk te moe om sterren te kijken), dus maar snel naar het hotel, douchen, het nieuws bijlezen,de mail en reisblog bijwerken en dan meteennaar bed. Welterusten !

Playlist Roland:

• Opeth - Damnation
• The Cure - Retreat
• Ry Cooder - Paris, Texas
• Porcupine Tree - Nil/Recurring
• Fun Loving Criminals - Classic Fantastic
• Massive Attack - Heligoland

Playlist Eden:

• Scorpions - Sting in the Tail
• FIFA09

Nog 1 nachtje slapen...

Nog 1 nachtje slapen en dan gaan wij. Eindelijk !!!

Morgen om 6.00 uur op om om 7.30 uur in de auto te zitten voor de twee uur lange rit naar Düsseldorf. Uiterlijk om 10.00 uur inchecken (en hopelijk goede plaatsen in het vliegtuig), vervolgens gedag zeggen tegen onze liefies (Monique en Luan), de uitgebreide security-check, wat rondhangenen dan om 13.00 uur instappen voor de vlucht van ruim 11 uur naar Los Angeles.

De reis die wij gaan maken naar het zuidwesten van de USA is als volgt:

• Rotterdam - Düsseldorf - Los Angeles
• Los Angeles - Palm Springs - Joshua Tree NP
• Joshua Tree NP - Grand Canyon NP
• Grand Canyon NP - Monument Valley NP - Mexican Hat
• Mexican Hat - 4 Corners Monument - Mesa Verde NP - Mancos
• Mancos - Million Dollar Highway - Rodeo in Norwood - Moab
• Moab - Arches NP/Canyonlands NP - Moab
• Moab - Scenic Byway 12 - Bryce Canyon
• Bryce Canyon -Coral Pink Sand Dunes SP - Zion NP - Las Vegas
• Las Vegas - Baker - Death Valley NP
• Death Valley NP - Sequoia NP
• Sequoia NP - Santa Cruz
• Santa Cruz - San Francisco
• San Francisco - Concord
• Concord - Morro Bay
• Morro Bay - Solvang - Los Angeles
• Los Angeles - Düsseldorf - Rotterdam

Een hele trip dus, bij elkaar zo'n 5.000 - 6.000 km., en dat in zo'n 4 weken. Het is voor ons de eerste keer dat we een laptop mee op vakantie hebben en dat we een reisblog bij kunnen houden. We zullen proberen deze reisblog bij te houden en regelmatig foto's te plaatsen, maar dit zal geendoel op zich zijn. Sorry

Tot zover, onze volgende updatezal vanuitL.A.zijn. Tot dan !