roland-eden.reismee.nl

San Francisco - dag 1

Werd vanmorgen voor de verandering eens om 6.30 uur wakker, maar wel goed geslapen. Zelfs zonder airco is het rustig en koel. Reisblog en email gecheckt en gedoucht. Eden laten uitslapen tot 8.30 uur. Voor ontbijt naar de tuin bij het zwembad. Het was zwaar bewolkt en er viel een heel klein spatje regen. Aan de continentale ontbijten zijn we inmiddels gewend (toast, bagels, cornflakes, hete thee en jus, en zowaar weer pindakaas). Meteen bij de receptie geïnformeerd welke bus we het beste konden nemen naar Union Square voor wat honkbal-shopping (bus 30).

Na het tandenpoetsen naar bus 30 gelopen (1 block van het hotel) en de bus kwam al snel. Bij Union Square uitgestapt. Eerst maar eens bij het eindpunt van de kabeltrammetje een 3-dagenkaart voor mij gekocht ($20). Eden reist voor $0.75 per keer (als die het tenminste gepast heeft), dus een 3-dagenkaart zal voor hem niet lonen. Er stond al een hele lange rij bij het kabeltrammetje, maar ook een flinke rij bij de ticketbox.

Vervolgens Market Street op en neer gelopen op zoek naar een sportwinkel voor de honkbalspullen voor Luan en Monique. Op Market Street vielen me de vele zwervers weer op (ongetwijfeld door het liberale beleid in SF). Overal ter wereld heb je zwervers, maar ik vind de zwervers in SF (en dan m.n. Market Street) erg agressief. Als je nietsof ‘no thanks' zegt, krijg je bijna altijd wel een verwensing of een opmerking naar je hoofd. Ook onderling zijn ze agressief door te schreeuwen en te vechten.

Op Market Street is geen sportwinkel te vinden, ook niet in de warenhuizen als Macy's of Bloomingdales. Ook in de omliggende straten, niets te vinden. Ik had niet verwacht dat het zo'n probleem zou zijn om die honkbalspullen te vinden. In de buurt van Union Square is een Nike-winkel, waar we naar de baseball-spullen vragen. Als de jongen aangeeft dat ze maar een kleine collectie hebben, vraag ik waar ik dan die spullen zou kunnen kopen. Het geeft me het adres van Sports Authority, een grote winkel op 12th Street/Folsom.

Met de bus gaan we naar een uithoek van de stad, in het gebied ten zuiden van Market Street (niet het beste deel van SF), vlakbij de snelweg. De winkel blijkt op een industrieterreintje op 13th Street/Folsom te zitten (dus bijna goed). Het is inderdaad een grote winkel met een baseball-hoek. Natuurlijk had ik het opgegeven verlanglijstje niet bij, maar met heel wat wikken, wegen en passen zijn we een eind gekomen (alleen zag ik bij thuiskomst dat er ook nog honkbalschoenen voor Luan op stonden, wellicht komen die later dan). Heel wat lichter (het zwaarbewolkte weer was veranderd in een stralende dag, maar ik bedoel m.n. de portemonnee) kwamen we 45 minuten later weer de winkel uit.

Op 11th Street stopt bus 47 die ons een heel eind in de buurt van ons hotel bracht. Aangezien we nog niet geluncht hadden (en het al 14.00 uur was), keken we uit naar een eettentje o.i.d. Voorbij het hotel zat een bakkerij die ook ontbijt- en lunchgerechten serveert. Ook was er nog plaats op het terrasje op de stoep en een leuke serveerster. Een western omlet en melk voor Eden en een California omlet met citrus/mint thee voor mij. Na deze late lunch voor even terug naar het hotel.

Om 16.45 uur weer met bus 30 naar Fishermans Wharf. Eerst even bij Pier 39 langs om de zeeleeuwen te fotograferen en dan door naar Pier 33 voor de tour naar Alcatraz. De boot vertrok inderdaad precies op tijd (18.10 uur) en was binnen 15 minuten op Alcatraz. Tja, wat kan je daarvan zeggen ? Je kent Alcatraz natuurlijk van de film Escape from Alcatraz (met Clint Eastwood), maar om daar zelf te lopen (precies de gang te maken die de gevangenen maakten) en dan via een audio-tour waar zowel de bewaarders als gevangenen hun verhaal horen vertellen terwijl je door de gevangenis geleid wordt. Zeer indrukwekkend ! Alcatraz was maar een kleine 29 jaar een gevangenis en werd in 1963 door Kennedy gesloten omdat a) het gebouw door de weerselementen begon af te takelen, b) dat het te duur was om draaiende te houden en c) er anders tegen gevangenbewaring werd aangekeken (niet alleen maar straffen). Je kwam overigens in Alcatraz als je het in andere gevangenissen te bont had gemaakt. Na de audio-tour ook een korte presentatie over die beruchte ontsnapping in 1962, waarbij werd aangewezen hoe ze de gevangenis verlaten hebben en waar ze precies te water zijn gegaan.

Om 20.40 uur de boot weer terug naar San Francisco, waar het inmiddels donker was. Weer teruggelopen door Fishermans Wharf naar bus 30 en in de buurt van ons hotel uitgestapt. 's Middags had ik vanuit de bakkerij een pizzeria gezien, waar we nog wat wilden eten. De pizzeria heette Pizza Orgasmica met als slogan ‘We never fake it'. Echt waar ! Op donderdag t/m zondag is het geen restaurant, maar een afhaalrestaurant vanwege de drukke aanloop vanuit het uitgaansgebiedje. Ieder 2 slices en een frisdrank en naar het hotel. Het is een lange dag geweest.

Morgen waarschijnlijk naar Haight/Ashbury (de hippiewijk) en de Victorian Houses. En toen we op de bus stonden te wachten om naar Sports Authority te gaan, zagen we een grote bioscoop (Metreon). Misschien dat we daar 1 dezer dagen nog een filmpje gaan pikken.

Reacties

Reacties

Monique

Vreemd dat een land waar baseball zo'n grote sport is, er in het centrum weinig winkels van zijn. In Boston en Chicago zat het dan wel niet in hartje centrum, maar toch wel er vlak naast. Lief dat jullie er zo'n moeite voor willen doen.
De foto's zijn weer erg mooi en geven steeds goed weer wat julie zien en meemaken. Een goede aanvulling op de uitgebreide, en leuk geschreven, verhalen!
PS De trouwkaart van je trouwste blog-volger, is gisteren binnen gekomen.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!