Vanmorgen om 7.15 uur wakker. Om 8 uur opgestaan en de tassen ingepakt, via de tv uitgecheckt en de auto ingepakt. De eerste taak was het zoeken van een benzinepomp en als je er naar één op zoek bent, zijn ze erg moeilijk te vinden.

Op Eden's verzoek gaan we eerst naar de Hoover Dam en dan naar Death Valley. De Hoover Dam ligt niet zover van Las Vegas, ca. 35-40 mijl, dus 45 minuten rijden. Dat klopt, alleen staan we in een file van een mijl omdat iedere auto (vluchtig) bekeken moet worden ter beveiliging van de dam. De Amerikanen zijn als de dood voor een aanslag op de dam. Men is bezig met een parallelweg en -brug, zodat niet al het doorgaande verkeer ook over de dam hoeft, maar in de toekomst, alleen de dagjesmensen.

Geparkeerd in de parkeergarage bij de dam ($7) en lopend rondgekeken. Het is nog steeds een probleem om de hele dam in één foto te vangen (en een gevoel van de grootte te hebben), alhoewel ze er nu wel een vistor center bijgebouwd hebben, waar je op het dak naar de dam kunt kijken. Om het visitor center in te komen, moet je eerst door een soort vliegveld-beveiliging en dan sta je voor de kassa. Alleen al om het visitor center in te willen komen, betaal je $8 p.p., wij stonden dus snel weer buiten, dan maar geen hele foto van de dam. Het meest interessante/fotografeerbare zijn overigens nog steeds de standbeelden van de engelen.

Op de terugweg was de file voor security inmiddels verviervoudigd. We zijn gestopt in Boulder City voor een laat ontbijt/vroege lunch. Wederom bij Subway, dus geen verrassingen. Op weg naar Death Valley vanuit Las Vegas rijdt je een stuk over Freeway 15, om vervolgens bij Baker Highway 127 naar Death Valley NP te nemen. Rond Las Vegas viel het me al op dat het bijzonder druk was (3 banen vol met auto's van weekendgangers naar Las Vegas terug naar huis), maar het reed nog allemaal wel. Verderop niet meer. Ik denk dat we in een file van een mijl of 10 hebben gestaan, tot aan Primm, de staatsgrens met California, omdat het daar van 3 naar 2 banen gaat. Na dat punt reed het wel weer.

Bij Baker van de snelweg af en nog een paar foto's in Baker gemaakt (o.a. de grootste thermometer ter wereld). Hier werd ook al ons warmterecord verbroken tot 119/48 graden. Later in Death Valley NP, in de buurt van Badwater (laagste punt van het westelijke halfrond, ruim 85 meter onder de zeespiegel), zou de temperatuur uiteindelijk oplopen tot 127/53 graden. Toch voelt dit dragelijker aan dan de hitte in Las Vegas, waarschijnlijk door de wind.

Was Badwater 10 jaar geleden niet meer dan een poeltje vies water met een houten bordje er naast en een bordje op de rotsen waar het zeeniveau is, nu is er een grote parkeerplaats met wc's en een wandelpad, naar ik vermoed, het echte laagste punt, maar gezien de temperatuur en de rode koppen van de mensen die terugkomen, laten we dat maar schieten.

We rijden door naar Furnace Creek waar we een kamer geboekt hebben. Bij het inchecken is het druk, met allemaal problemen van mensen waarvan de kamers niet geboekt zijn. Wij krijgen een mooie kamer (836) op de bovenste verdieping met balkon met zicht op de golfbaan. De airco staat al aan en ook de plafondventilator draait. Het is alleen wel een eind weg van de restaurants en winkel, zodat we dat in deze hitte maar met de auto doen. Na het inkopen van de nodige drankjes, gaan we zwemmen. Het zwembad is in die 10 jaar nog niet veranderd, het water is nog even lauw, alleen is het wel druk. Furnace Creek Ranch is wel wat groter geworden de afgelopen 10 jaar. Na het zwemmen, werk ik nog even aan het reisblog (Wi-Fi $4.95 per uur) en gaan dan op tijd eten om de grote meute voor te zijn.

Eden gaat voor de cheeseburger (een laat de buffelburger aan zich voorbij gaan) en ik voor Grilled Chicken Penne Pasta, weggespoeld met water en cola. Lemon Pie Merengue staat als dessert op de menukaart, dus dat kan ik niet aan me voorbij laten gaan. Achteraf had ik dat misschien wel moeten doen, want leek op een soort diepvriestaart met citroenjam. Eden's keus was verstandiger, een aardbeien-milkshake.

Tijdens het eten zien we de zon ondergaan. Het liefst maak ik rond deze tijd foto's, maar met de hitte en de lange stukken rijden (morgen ruim 7 uur richting Sequoia NP, terwijl dat hemelsbreed nog geen 150 mijl van hier vandaan is), moet ik ook af en toe rust nemen. Ik maak de reisblog af en ga ze (ook die van gisteren) en wat series foto's uploaden.

Vanavond begint Mad Men, seizoen 4, in de USA, misschien dat ik dat nog een stukje ga kijken, douchen en op tijd naar bed, want we willen morgen wel het ochtendlicht vangen.