Om 5.03 uur wakker van de bovenburen, tot 6.15 uur gedoezeld. Opgestaan en email/reisblog gecheckt. Het is leuk om te zien dat er nog steeds en regelmatig gereageerd wordt. Dat is zeker een stimulans om het dagelijks (uitgebreid) bij te houden. Daarnaast ben ik ook aan het denken om er een vakantieboek met foto's, etc. van te maken, dus daar is deze reisblog een mooie basis voor.

Rond 7.30 uur ontbeten en om 8.00 uur naar Adrift gelopen voor onze rafting-trip. We moesten er om 8.10 uur zijn, maar iedereen (een man of 30) zat al te wachten met de reddingvesten en waterproof-boxen in de aanslag. Wij werden ook snel een reddingsvest aangemeten. Vervolgens met zijn allen in een oude schoolbus op weg naar startplaats, ca. 17 mijl stroomopwaarts van Moab op de Colorado-rivier.

In de bus kregen we een A4tje uitgereikt met daarop de 'do's & don't's' en als eerste stond genoemd dat je niet met de buschauffeur mocht spreken als de bus in beweging was. Nu, geloof me, zelfs al had je het gewild, dan had je er nog geen woord tussen gekregen. De chauffeur vertelde onderweg het ene grote verhaal na het andere grote verhaal aan wie het maar horen wilde. Ook een aantal van de gidsen waren van die ‘high energy' (ADHD ?) jongens, en als ik wel ergens moe van word... Precies, het deed me denken aan de Amerikaanse leid(st)ers op het zomerkamer in New Jersey waar ik vroeger een zomer gewerkt heb. Misschien leek daar deze trip nog wel het meeste op, een kamp- of schooluitje.

Na onderweg nog wat mensen opgepikt te hebben bij een mooie lodge, waren we rond 9.15 uur bij de startplaats. Vrij snel bleek al dat we niet op een raft zaten, maar een oar. Verschil is dat je op een raft zelf moet roeien en de gids stuurt en op een oar roeit en stuurt de gids. Onze gids heette Gareth. We zaten samen met een Frans gezin (vader met 3 tienerdochters) in de oar en waren als eerste weg. Te snel bleek later, want we waren een Waalse gezin (vader, moeder, zoon en vriendinnetje van de zoon) vergeten, die met een andere (overvolle) oar werden gebracht.

In de busrit heen leek de Colorado-rivier in juli al weinig spectaculair en dat bleek ook wel. Het was meer een ‘scenic float' danenerverende rafting. Al snel ging iedereen (op de Gareth en het Waalse gezin na) het water in om mee te drijven/zwemmen. Het is gelukkig vandaag half bewolkt en daardoor niet zo heel warm, en ik schat dat het water van de Colorado-rivier zo'n 25 graden was. In onze trip van 7 mijl waren wel een paar ‘rapids' (stroomversnellingen), waarvoor we weer terug in de boot moesten, maar niet iets om je druk over te maken. Het ging vooral om het uitzicht, om tussen de rode, steile kliffen heen te varen, tenminste als je om de kleffe Walen (de zoon en zijn vriendinnetje dan) heen kon kijken.

Rond 12.30 uur waren we bij de landingsplaats waar de bus (en chauffeur) stond te wachten op de mensen die een ‘half day trip' hadden geboekt. Gingen we vanmorgen nog met 31 man weg, nu waren het er opeens 39. Misschien hadden een paar mensen toch spijt van een hele dag drijven. Omdat er nu andere gidsen in de bus zaten dan op de heenweg, kon de buschauffeur wederom dezelfde grote verhalen van stal halen. Rond 13.15 uur waren we weer terug bij Adrift.

Aangezien we geen zin hadden om eerst om te kleden en dan met de auto ergens te gaan lunchen, besloten om aan de overkant van het motel bij Wendy´s te lunchen. Waarom er zo´n lange rij stond voor eten dat minder is dan bij McD, voor eten dat duurder is dan bij McD, geen refills, etc., ik weet het niet. Maar goed, een hamburger/Fanta voor Eden en een spicy chicken caesar salad/Ice tea voor mij. Op weg naar de hotelkamer nog even in het zwembad gedoken om het Colorado-rivierwater af te spoelen (en de zwembroeken hadden we toch nog aan).

Na een middagdutje rond 18.00 uur op weg naar Arches NP, ca. 3 mijl van Moab. Het was jammer genoeg zwaar bewolkt en daardoor bijna geen zonlicht. Arches NP bestaat bekend om haar, wel, arches (bogen). Wat ze er niet bij zeggen is dat veel van die bogen pas na 1,5 uur hiken te bereiken zijn. Gelukkig kun je er ook een aantal vanaf de weg zien. Minstens even indrukwekkend zijn de steenpartijen aan het begin van het park. Jammer genoeg was dit deel van het park in de schaduw van de wolken. Aan het eind van het park (waar een aantal bogen staan) scheen de zon inmiddels onder de wolken door. Misschien dat we morgen op weg naar Bryce Canyon NP nog even stoppen in Arches NP om nog wat foto's met zonlicht van het eerste deel van het park te maken.

Rond 20.30 uur weer terug in Moab, getankt en vervolgens naar het Thaise restaurant gegaan, welke gisteren dicht was. Vandaag wel open en van de 4 tafels die bezet waren, waren er 3 gevuld met Nederlanders. Goed gegeten, niet super. Eden de Pineapple Shrimp Curry en ik de Spicy Basil with Chicken, aangevuld met Coca cola's, Bud Lights en water.

In het motel de reisblog afgemaakt en mijn eerste jeugdliefde (KISS) bij The Tonight Show with Jay Leno gekeken. Dit ter promotie van hun Amerkaanse tour, welke komende vrijdag begint. Helaas komen ze pas in dit deel van het land als wij weer in Nederland zijn. Morgen de rit naar Bryce Canyon NP. Niet zo'n hele lange rit (240 mijl/400 km), maar volgens de routeplanner toch ruim 5 uur rijden. Tot dan !

O ja, tijdens de afgelopen weken hebben we al vele Ford Mustangs gezien: zwarte, witte, zilvere, antraciet, rood, cherry-red, mosterd-goud, maar vandaag in Arches NP voor de eerste keer een hemels-/hel-/korenblauwe Ford Mustang. Eindelijk !