Zoals verwacht rond 6.30 uur wakker (de bovenburen stonden op). Eden sliep nog diep, dus hem laten slapen terwijl ik mijn email/reisblog en de adventure-mogelijkheden in Moab bekeek. Rond 7.30 uur opgestaan. Na het ontbijt bij ‘the office'/op de parkeerplaats: cornflakes, toast met pindakaas en hete thee/sap. Besloten voor de combinatietrip ATV (All Terrain Vehicle - 4-wielige motoren) en raften te gaan. Alleen de ATV is 's ochtends en het raften na de middag, en dat lijkt me nu net een beetje te heet voor op het water met temperaturen boven de 105/40 graden. Bij de touroperator Adrift maar even navragen wat de mogelijkheden zijn.

Adrift blijkt schuin tegenover het motel te zitten en het is geen probleem om vandaag om 10.30 uur te ATV-en en morgen tussen 8.30-12.30 uur te raften (incl. lunch). Dat komt ons ook goed uit, want dan kunnen we in de namiddagen naar de nabijgelegen Arches NP en Canyonlands NP. Voor het rijden op de ATV moeten we om 9.45 uur weer bij Adrift zijn, dus we hebben een uur om om te kleden (lange broek en dichte schoenen). Aangezien Eden nog geen 16 jaar is, mag hij nog geen ATV besturen, maar kan hij mee achterop (waarom dat dan $60 moet kosten ?). Ook moest ik heel wat formulieren invullen dat ik aansprakelijk voor Eden ben en Adrift niet aansprakelijk is, mocht er wat misgaan.

Na het omkleden weer om 9.45 uur bij Adrift, waar we helmen krijgen aangemeten. Ik heb de grootste maat nodig, en krijg (waarschijnlijk) een vrouwenhelm met roze en paarse, sierlijke strepen. Voor Eden nog snel even een zonnebril gekocht. We rijden in de groep samen met een Frans gezin met 2 kinderen (dus 3 ATV's, allen met bijrijders). Om 10.00 uur gaat het richting de startplaats van de ATV-tracks, ca. 10 mijl ten noorden van Moab. Wij moeten in onze auto's achter het busje van Adrift, met op de aanhanger een ATV, aanrijden.

Bij aankomst staat onze instructeur/gids (Bryan) en de twee andere ATV's klaar. Na het invullen van nog meer formulieren (dat het gebruik van alle onderdelen van de ATV aan je is uitgelegd), legt Bryan uit hoe een ATV werkt. Niet zo heel ingewikkeld (ik heb 23 jaar geleden weleens ATV gereden toen ik op een zomerkamp in de USA werkte), aangezien de koppeling ook het rempedaal is en wij alleen in ‘high-gear' zullen rijden. Helm op, handschoenen aan en stofhappen. Omdat ik het al eens eerder gedaan had, reed ik/Eden achteraan en het Franse gezin voor ons met de vrouw voorop. Duidelijk met een reden gedaan, omdat de vrouw het meest onzeker was en Bryan haar dus zo het best in de gaten kon houden. Nadeel was wel dat zij daarmee ook het tempo bepaalde, hetgeen nog al laag was.

Na een tijdje kwam iedereen er goed in, maar het tempo bleef (te ?) laag. We reden over voornamelijk gravelpaden en platte rotsdelen, met af en toe wat rood duinzand. Voordeel van het lage tempo was dat Eden onderweg flink wat foto's kon nemen. Tijdens een pauze kwam Bryan naar ons toe om zich te verontschuldigen voor het tempo, maar hij kon het zich niet veroorloven dat die Franse vrouw een ongeluk kreeg. Na de pauze gingen we wat verder het duinzand in en werd het wat spectaculairder. Toen op een steile helling de Franse man vast kwam te zitten, had Bryan er genoeg van, parkeerden de Fransen aan de zijkant en nam ons mee verder de duinen in. Dit was het leukste deel van de tocht, want de gashendel kon eindelijk ingedrukt worden op een parkoers met vele kuipbochten en (kleine) schansjes. Veel te snel voorbij.

Inmiddels waren we ook op het verste punt van de tocht aangekomen en gingen we op soortgelijke wegen richting startplaats. Inmiddels durfde iedereen wat beter en lag het tempo hoger. Nadat iedereen zich een beetje opgefrist had met drinkwater (m.n. stof uit de mond, neus en ogen) deed Bryan nog even voor hoe je een perfecte ‘donut' op een ATV maakt. Mooie donut, maar iedereen kon zich opnieuw gaan opfrissen.

Na Bryan bedankt te hebben, terug naar Moab. Aangezien we ons zelf stoere jongens vonden, ging er ook wel een stoere jongens lunch (Big Macs !) in. Bij het motel aangekomen, even snel het zwembad in om het overige stof te verwijderen. Vervolgens op goed geluk Monique even gebeld (het was 22.00 uur in Frankrijk) en zowaar Monique én Luan gesproken. Alles is goed daar, erg mooi weer, lekker bruin geworden, Monique en Luan hebben nog geen ruzie gehad en Luan zorgt regelmatig voor het eten (een echte dochter van haar trotse vader).

Na een dutje (of heel wat games FIFA09) om 17.00 uur naar het Canyonlands NP gereden. Het NP ligt relatief dichtbij Moab, maar voordat je bij het viewpoint ben, heb je er toch alweer 35 mijl opzitten. Het Canyonlands NP is mooi, maar ook eigenlijk hetzelfde als bij Grand Canyon NP, het is zo groot dat het moeilijk te behappen is. Wat wel vreemd is, is dat hier in Moab (in de vallei) alles rood gesteente is, maar wanneer je bovenop het plateau rijdt alles heel groen is en het rode alleen terug te zien in de stenen en het zand. Mooie wegen ook bovenop het plateau met lange, rechte stukken, waar we de Mustang even 100 mijl/uur hebben laten lopen. Jammer dat dat niet vaker kan.

Voor het diner stond een steakhouse op het programma (Branding Iron Inn), maar deze was dicht/out of business (?). Als alternatief hadden we een Thais restaurant, maar deze was dicht op zondag in de maanden Juni en Juli (??). Uiteindelijk bij een Baja Mexicaan belandt waar we vis- (Roland) en lamstaco's (Eden) hebben gegeten, weggespoeld met PepsiCola en Corona's. Terug in het hotel de reisblog en foto's bijgewerkt, douchen en naar bed, want morgen om 8.10 uur present bij Adrift voor het raften.