Ik zie in de reacties dat deze reisblog al gepersifleerd wordt. Tot met het favoriete klusje op de badkamer aan toe, maar ik gebruik geen schuursponsje erbij. We zullen het maar als het ultieme compliment opvatten.

Het uploaden van de reisblog gisteravond was nog een hele toer, omdat het signaal erg zwak en ‘patchy' was. Uiteindelijk gelukt, zag om 1 of andere reden de opmaak er weer niet uit. Dit is inmiddels gecorrigeerd en ook een paar foto's van gisteren bijgevoegd. Het restaurant was nog open en hebben daar een ham/kaas tosti (Eden) en een Najavo Taco gegeten. De Najavo Taco is chili met een salade op een ‘sweet flatbread' (wat je nog het best kunt vergelijken met een omhulsel van een loempia). Lekker, maar erg machtig. Rond 22.30 uur in bed.

Geslapen totdat de olifanten in de kamer boven ons om 5.00 uur opstonden. Nog even de foto's uitgesorteerd, opgestaan en de spullen bij elkaar gepakt. Om 7.00 uur ontbeten in het restaurant (gebakken ei met toast voor Eden en een kaasomelet voor mij, en ze hadden zowaar thee). Rond 7.30 uur weer naar Monument Valley gereden (Mexican Hat ligt net ten noorden van Monument Valley) om de klassieke USA-foto te maken, ditmaal met de zon in de rug en op Monument Valley. Omgedraaid en richting Colorado gereden.

Halverwege de trip was het 4 Staten Punt (Arizona, Colorado, New Mexico en Utah). Entree $3 per persoon, maar het monument was ‘under construction' en je zou niets zien. Waarom je dan wel $3 p.p. zou moeten betalen ? Dus alleen maar een foto gemaakt bij het toegangsbord, wat overigens in New Mexico staat. Op weg naar Mancos (het plaatsje waar we overnachten) verandert het landschap snel, binnen een mijl of 10 van dorre woestijn naar groene naaldbossen. Aangezien het nog vroeg is, en we vandaag niet zo'n lange rit voor de boeg hebben, rijden we voorbij Mancos naar Durango, zo'n 35 mijl verderop. In Durango komen we erachter dat Colorado in een andere tijdszone ligt en het daar een uur later ten opzichte van California/Arizona is en we dus sowieso al een uur verliezen. Dat we morgen weer terugkrijgen als we wederom Utah inrijden.

Durango stond eigenlijk voor morgen op ons lijstje, maar morgen wordt weer een lange dag, dus verdelen we het een beetje over beide dagen. Durango heeft een centrum dat is teruggebracht in de oorspronkelijke staat (of zoals de Amerikanen graag het Wilde Westen zien, maar dan met stenen huizen en auto's door de straten i.p.v. houten krotten en paarden). De auto bij McDonalds geparkeerd en het historische deel ingelopen. Realiseerde me dat overal (flink) betaald moest worden voor het parkeren, dus dat parkeren bij McDonalds misschien niet zo netjes was. Om het goed te maken, hebben we geluncht mij McD: wrap (Eden) en South Western Salade aangevuld met de nieuwe fruit smoothies waar McD momenteel hier veel reclame voor maakt. Ook nog een Drive Thru Bank gezien, ooit wel in de film Paris, Texas gezien, maar nu live in Durango.

Vervolgens teruggereden naar Mancos, waar we overnachten in het Enchanted Mesa Motel. Eerst nog bij het verkeerde motel (Mesa Verde Motel) aangeklopt en waarvan de eigenaar niet zo heel genegen was uit te leggen waar het juiste motel dan wel was, maar het uiteindelijk wel deed. Het juiste motel snel gevonden, maar de eigenaar was niet aanwezig. Er hing wel een telefoonnummer, maar toen ik dat belde, kreeg ik het gevoel dat het eigenlijk niet de bedoeling was dat het gebeld werd, want er werd me vrij kortaf verteld dat hij er over 5 minuten was.

Uiteindelijk bleek het allemaal wel mee te vallen, maar erg hartelijk was hij niet. Dat veranderde toen er een drietal bikers kwamen. Ik had bij het reserveren al gezien dat de eigenaar en zijn vrouw ook bikers waren, dus dat verklaart een hoop. De 3 bikers zijn nu onze buren, dus ik hoop maar dat het vermoeiend is dat rondrijden op die motoren en dat ze ook vroeg het bed induiken. We zullen wel zien. Het is hier overigens ietwat koeler dan de voorgaande dagen, ca. 95/35 graden en een lekker briesje.

Om 16.30 uur naar het Mesa Verde NP gereden zo'n 10 mijl verderop. In dit NP zijn grotwoningen van Indianen te zien. Echter, deze liggen wel zo'n 20-25 mijl diep het NP in. En dan wordt er in het NP ook nog een de weg gewerkt, hetgeen betekent dat we een half uur moesten stilstaan, omdat er maar 1 rijbaan beschikbaar is en er rond 18.00 uur heel wat meer mensen het NP uit dan in willen. Overigens ook nog een flinke klim, want de betreffende grotwoningen liggen op zo'n 7.000 ft. (ca. 2.300 m hoogte). De woningen zijn uitgehouwen in zandsteen, en bestonden al uit meerdere verdiepingen. Daarnaast hadden ze kelders uitgehouwen om hun voorraden koel te kunnen houden. We waren net op tijd, want om 18.30 uur ging dit deel van het park dicht.

In het boek op de motelkamer had ik gelezen over een Italiaans restaurant in Cortez (zo'n 20 mijl van Mancos vandaan), en omdat we niet wederom in de hamburgers, etc. wilde uit komen, zijn we op de bonnefooi naar Cortez gereden, maar konden helaas het restaurant niet vinden (Cortez bleek een flinke plaats te zijn). Zoals gezegd is het nog best moeilijk in dit gebied iets anders dan de Amerikaanse (hamburger)keuken te vinden. Daarbij was het inmiddels al bijna 20.30 uur, dus toen we een Wal-Mart ontdekten, hebben we daar sandwiches, wraps, yoghurtjes en melk gehaald (en ok, ook een Snickers Fudge als toetje).

Rond 21.00 uur weer in het motel. Douchen, eten, reisblog afmaken en de trip voor morgen voorbereiden. Morgen bereiken we het meest oostelijke deel van onze trip en moeten we uiteindelijk in Moab, Utah uitkomen, via de Million Dollar Highway en (hopelijk) een rodeo in Norwood. In totaal een trip van 240 mijl, grotendeels door de Rocky Mountains, dus minimaal zo'n 6 uur rijden. Tot de volgende keer.