Ik schrijf dit nu langs de kant van Highway 101 (15.10 uur), waar we met een platte rechterachterband staan te wachten op de Amerikaanse ANWB. Zojuist is een politiewagen gearriveerd met een agente die ons vertelde dat het ongeveer een uurtje gaat duren en dat ze niet weet of we weggesleept worden of we een nieuwe auto krijgen of dat de band langs de kant van de weg gerepareerd wordt. Dat laatste lijkt mij sterk, omdat we op een hele smalle vluchtstrook staan. De politieagente heeft haar auto recht achter die van ons geparkeerd, houdt contact met Hertz en blijft bij ons ‘unless something bigger happens'. Ze vertelt ons ook weer in de auto te gaan zitten met de riemen om, terwijl je in Nederland juist leert bij de auto vandaan te gaan staan.

Ruim 4.000 mijl gereden zonder noemenswaardige problemen (alleen die schaafwond), dus dit kan gebeuren. Alleen had ik het dan eerder op de onverharde wegen van de woestijn verwacht in plaats van bij Santa Barbara, zo vlakbij ons eindpunt Los Angeles.

Vanmorgen om 8.10 uur wakker, opgestaan, email/reisblog gecheckt, gedoucht en rond 9.30 uur vertrokken. Eerst een rondje door Morro Bay, wat een mooi strand heeft, maar ook een grote fabriek aan het strand. Verder niets bijzonders. Via Highway 1 naar het zuiden gereden. Gestopt en een rondje gelopen in Solvang, een Deense nederzetting in California. Behalve veel Deense zaken (huisjes, taartjes, etc.), eigenen die (Amerikaanse ?) Denen zich ook maar gelijk Nederland (delfstblauwe klompen, molens, Rabobank) en Zweden (roadsigns) toe. Ach, die Amerikanen weten toch niet beter.

Eden de keus gegeven tussen Deense pannenkoeken o.i.d. of Subway voor laat ontbijt/lunch. Had ik eigenlijk niet hoeven vragen, dus we gaan weer naar Subway (die broodjes hoef ik voorlopig niet meer te zien of te ruiken). Vervolgens doorgereden via Highway 101. Nog even een fotostop bij Vandenberg Airforce Base (daar landde de Space Shuttle als het weer in Florida te slecht is). Net voor het punt waar de 101 zich weer splitst met Highway 1 gaat het waarschuwingslampje ‘low tire pressure' aan. Nog even door kunnen rijden, maar op een gegeven moment begon de auto een beetje te ‘bobbelen' en besloot ik naar de rechter rijstrook te gaan. Geen moment te vroeg, want er was een klapperend geluid en de band was leeg. We kwamen uit op een erg smal gedeelte van de vluchtstrook (net voor een viaductje), dus ik moest onze bolide ook nog half in de vetplanten zetten.

Gevarenlichten aan en de mobiel pakken (Hertz heeft een ‘road assistance nummer'). Zul je altijd zien dat dan net je mobiel leeg is. Aangezien we vlakbij een afrit stonden, moesten we wel een telefoon in de buurt kunnen vinden. Dan moet je keuzes maken als ga je met zijn 2-en een telefoon zoeken en laat je de auto met alle bagage onbeheerd achter of blijft Eden bij de auto en ga ik alleen op pad. Het is eigenlijk geen keuze, dus samen op pad om een telefoon te zoeken. Gelukkig stond een halve mijl verderop een praatpaal. Aan de operator zo goed en zo kwaad uitgelegd wat er aan de hand was (erg moeilijk je verstaanbaar te maken naast de snelweg met het harde geluid van banden over die betonnen wegen). Uiteindelijk doorverbonden naar Hertz, die eigenlijk alleen maar zei dat we bij de auto moesten wachten.

Gelukkig duurde het geen uur voordat de wegenwacht er was, maarwas hij er al om 15.35 uur. Hij probeerde eerst lucht in de band te krijgen, maar dat lukte niet. Vervolgens takelde hij de auto achterop zijn wagen en zijn we de eerste afrit afgereden om bij een shoppingmall op de parkeerplaats gaan staan. Heel wat veiliger dan langs de weg. In de band zat een gat van bijna een centimeter doorsnee, ook zat er nog wat metaal naast het gat in de band vast, dus waarschijnlijk heeft er een groot stuk metaal in de band gezeten, wat er uit gegaan is en zorgde dat de band leeg liep.

Er bleek een thuiskomertje in de achterbak te zitten, dus die heeft de wegenwacht erop gezet (na wel 3x gevraagd te hebben of ik ermee durfde te rijden) en rond 16.15 uur konden we weer op pad. Besloten om meteen door te rijden naar Los Angeles via de 101 (in plaats van de toeristische route via de PCH). Nog even gestopt bij een Wall-Mart (nog altijd geen KISS-schoolspullen) en Best Buy (2 cds die vandaagzijn uitgekomen, gekocht: Buckcherry en Black Crowes). Het was inmiddels spitsuur in L.A., dus dat pakten we ook nog even mee op de 101. De 405 richting vliegveld was vreemd genoeg weer heel rustig. Meteen even langs Hertz gereden (eerst vol getankt) om te vragen of ik nog een dag in L.A. kon rondrijden op dat thuiskomertje. Wederom de vraag of ik het durfde en als ik het durfde, kon het.

Ons hotel (Hilton LAX) ligt vlakbij Hertz en het vliegveld, hetgeen ook betekent dat er amper alternatieven om te eten zijn, behalve de bekende voedselketens, dus nog even ‘gedineerd' bij Burger King (ook voorlopig genoeg hamburgers gegeten). Hoe luxer de hotels, hoe kariger de voorzieningen. Nu ook weer. Het Hilton is een mooi hotel, ruime kamer (#1179) en nog even afwachten of die kamer rustig is (het uitzicht is in ieder geval mooi), maar het parkeren ($22 per dag), geen koelkast of kluisje op de kamer (extra te huren), geen ontbijt (Continental breakfast $17) en Wi-Fi $6 per uur. Gelukkig is er wel een zwembad, waar we meteen maar even de gebeurtenissen van vandaag hebben afgespoeld (m.n. in het bubbelbad).

Morgen is onze laatste volledige dag in L.A. en Amerika. De bedoeling is nog een rondje door L.A. te rijden om wat hoogtepunten te bekijken (Hollywood Sign, Beverly Hills, Queen Mary 2, Guitar Centre, Sunset Boulevard, Randy's Donuts, etc.). Dan aan het eind van de dag de auto inleveren bij Hertz, terug naar het hotel en alle spullen in onze twee tassen zien te krijgen.