Vanmorgen om 6.30 uur wakker. Redelijk tot goed geslapen, het lag niet aan het lawaai, maar aan het kussen. Eén kussen was te plat en twee kussens weer juist te hoog, dus daar gedurende de nacht regelmatig van gewisseld. Rond 7.00 uur opgestaan, geschoren en gedoucht. Eden heeft uitgeslapen tot 8.30 uur. Ontbijt was inbegrepen en vrij goed met muffins, bagels, toast, cornflakes en deeg en een machine waarmee je verse wafels kunt maken. Ook nog hete thee en jus d'orange, alleen de pindakaas ontbrak.

Rond 9.30 uur vertrokken. Het was vrijwel bewolkt en een graad of 68/20. Eerst nog een rondje door down town Santa Cruz gereden (niets bijzonders) en vervolgens Highway 1 ofwel de Pacific Coast Highway (PCH) opgezocht. De PCH begint ten zuiden van L.A. en loopt grotendeels langs de kust van de Stille Oceaan tot ten noorden van San Francisco. Ze hadden het vandaag beter Mustang Alley (woordgrapje voor de Wilson Pickett-fans) kunnen noemen, want we hebben wel 30-40 Ford Mustangs onderweg gezien. Het lijkt wel over iedereen dezelfde Amerikaanse droom heeft om met een convertible langs de Amerikaanse westkust te rijden.

De afstand tot San Francisco is ca. 75 mijl en die hebben we rustig afgelegd met her en der een fotostop. In de buurt van San Francisco werd het flink drukker (dat zijn we na al die rustige dagen/weken niet meer gewend). Het was inmiddels vrij zonnig, dus we zijn meteen maar de Golden Gate Bridge over gereden en de heuvels in om een foto's van de brug te maken.

Vervolgens richting Sausalito voor de hamburger lunch die Bob/Henk getipt hadden. Ik heb het precieze adres niet bij de hand, maar in het stadje was 1 hamburgertentje waar men 5 rijen dik buiten stond, dus ik denk dat die het was. Niet gestopt omdat het a) te druk bij dat tentje was en b) alle parkeerplaatsen vol waren. Sausalito is een erg leuk, maar ook erg toeristisch stadje, dus per definitie erg druk. Misschien één van de komende dagen.

Op weg naar het noorden staat de er geen tol verschuldigd is voor de Golden Gate Bridge en dan kun je op je klompen aanvoelen dat dit voor de terugweg (richting San Francisco) dus wel verschuldigd is (inderdaad $6). Ons motel (Hotel del Sol) ligt twee blocken vanaf Lombart St. (101 South), dus was snel gevonden. Aardige jongen bij de receptie, die op onze vraag voor een rustige kamer, ons weliswaar een kamer (322) op de bovenste (3^e) verdieping gaf, maar wel net boven het zwembad, waar wat engelse kinderen verschrikkelijk aan het spelen (lees: lawaai maken) waren. Bij navraag had hij eigenlijk geen alternatieven, maar kwam toen met kamer 310 op de proppen. Ook op de 3^e verdieping, maar in de verste hoek weg van het zwembad. Nadeel aan deze kamer is dat die bij een trap in de buurt zit en tegenover een kast van housekeeping, dus er nog al wat op en neer geloop is, maar vooralsnog een stuk rustiger dan kamer 322, en ik neem niet aan dat housekeeping 's avonds en 's nachts werkt.

Rond 17.00 uur op weg naar Fishermans Wharf. Voor het eerst sinds L.A. weer 's avonds een lange broek aan. Hier in San Francisco is het ca. 75/24 graden, maar wel een frisse wind. Overdag lekker (verradelijk, wantmijn hoofd verbrandt wel), maar 's avonds een beetje fris. Volgens de receptie is Fishermans Wharf zo'n 20 minuten lopen vanaf Hotel Del Sol. Zo zie je maar weer dat die Amerikanen nooit lopen (of alleen joggen), want het is zeker een half uur lopen. Geen probleem overigens. Over Fishermans Wharf gelopen (vooral restaurants en winkeltjes). Het is een stuk groter dan in mijn gedachten, wellicht is het de laatste 10 jaar uitgebreid.

Als je op Fishermans Wharf bent, moet je Clam Chowder (een kruidige krab/aardappel-soep geserveerd in een uitgeholde zuurdesem bol) eten. Zo gezegd, zo gedaan, we hadden een leuk restaurant gezien en dachten ook dat we daar naar binnen gingen, maar de ober (beter: de propper) nam ons mee naar boven, waar een blues/soul-band aan het spelen was. Eden mocht tot 20.00 uur blijven en ik mocht $5 cover charge betalen. Het menu was hetzelfde en je kon bij de barman bestellen: twee Clam Chowder, een Miller Lite en een cola.

De soep was lekker pittig, maar het was geloof ik niet de bedoeling dat je het brood ook opat, want de barman haalde mijn half opgegeten bol lachend op met de woorden ‘...or unless you want to finish the rest of the bread...'. Om 19.15 uur moest de band een pauze nemen. Eden ging nog even naar de wc en de gitarist vroeg hem waar zijn gitaar was. Eden antwoordde ‘In The Netherlands' en de gitarist zei meteen 'Sorry' in mijn richting en zachtjes tegen de saxofonist ‘They lost...'. Er zijn toch Amerikanen (niet latino's) die het WK gekeken hebben.

Na het eten nog even bij het eindpunt van het kabeltrammetje gekeken. Er stond een flinke rij met 1,5 uur wachttijd. Morgen maar een day-pass of 3-day-pass kopen voor het gebruik van het openbaar vervoer, waaronder het kabeltrammetje. Morgen in ieder geval naar Union Square en omgeving (o.a. shopping, de honkbalspullen voor Monique en Luan) en 's avonds naar Alcatraz. Morgen weer een dag.