Afgelopen nacht wederom niet echt goed geslapen (was het te stil ? was het de spanning van om 5.15 uur opstaan ?). Feit is dat ik rond 4.00 uur wakker werd en eigenlijk niet meer geslapen heb totdat de wekker ging. Om 5.15 uur was het nog pikdonker, reisblog/email gecheckt, spullen bijelkaar gepakt en om 5.45 uur bij het motel weggegaan. Het bevreemde mij wel dat wij de enige waren die zo vroeg weggingen. De rest van het motel leek nog in diepe rust.

We hadden besloten om wederom naar het Bryce View Point te gaan. Daar waren we echter niet de eerste, want er was o.a. al een hele grote groep Fransen (wat doen die toch allemaal in de USA ? ik dacht dat zij nooit buiten hun land vakantie vierden). De zon kwam rond 6.20 uur een beetje door, maar het was nog flink bewolkt, dus Bryce Canyon NP met zonsopgang fotograferen, kwam er niet echt van.

Vervolgens het hele park doorgereden naar het eindpunt (Rainbow's Point) en van daaruit ‘teruggewerkt' naar de ingang. Bij Rainbow's Point en een aantal viewpoints daarvoor waren we helemaal alleen. We hebben niet alle viewpoints bekeken, want je kijkt toch vaak naar hetzelfde, alleen vanuit een andere hoek. Halverwege het park kwam de zon goed door en werd het ook wat drukker. Met name bij Sunset Point mooie foto's gemaakt.

Rond 9.00 uur op pad gegaan richting Zion NP en Las Vegas, maar onze eerste stop (na een laat ontbijt/vroege lunch bij Subway) was Pink Coral Sands State Park (SP). Een SP met roze zandduinen. Het lijkt een beetje op Sossusvlei in Namibië, maar dat is veel groter. Om bij de ingang van dit SP te komen, moest je een (bijna) kaarsrechte weg van 10 mijl afrijden. De entree was $6 en meer wat het SP ook zeker niet waard, althans voor hetgeen je mocht zien. Het blijft toch vreemd dat je als voetganger maar een héél beperkt deel van het park mag zien en door mag lopen (bijv. niet eens de duinen op), maar dat er wel 4-wheeldrives en ATV's overheen mogen crossen. Een stukje voor de ingang van het SP was een (illegaal) pad de duinen op en eerlijk gezegd zag je daar meer dan in het SP.

Vervolgens door naar Zion NP en wederom hadden we het geluk om wegwerkzaamheden in een NP mee te maken. Alleen was het dit keer geen half uurtje om 18.00 uur, maar bijna 1½ uur om 12.30 uur. Uiteindelijk waren we flink aangebakken toen we bij het visitor center van Zion NP aankwamen. Zion NP is één van de parken waarbij men al jaren geleden onderkend heeft dat het niet mogelijk is om iedereen met zijn eigen auto door het park heen te laten rijden, maar verplicht gebruik te laten maken van een shuttle. De shuttle start bij het visitor center, vandaar dat we daar moesten wezen.

Het gebruik van een shuttle heeft wel een nieuw probleem opgeworpen: parkeerruimte. In de brochure die we bij de poort hadden gekregen (en waar we tijd genoeg voor hebben gehad om door te nemen) stond al dat er tussen 10.00 en 15.00 uur geen parkeerruimte zou zijn. Alternatief was je auto in het plaatsje Springdale (net buiten Zion NP) neer te zetten, dan met een shuttle naar het visitor center te gaan en vandaar de shuttle te pakken het NP in. We besloten (met vele anderen) het er toch maar op te gokken en we vonden zowaar een parkeerplaatsje. Dat je er maar een uur mocht staan, was een probleem van later zorg.

Met de shuttle naar (bijna) het eind van het NP gereden (Zion NP is eigenlijk een canyon) en van daaruit naar het eind van de canyon (en weer terug) gelopen. Met de shuttle weer terug naar het visitor center en (het was inmiddels 16.30 uur) zonder problemen de auto gepakt.

Las Vegas ligt zo'n 150 mijl van Zion NP af, dus ruim 2 uur rijden. In de woestijn tussen Zion NP en Las Vegas is ons warmterecord nog verbroken (112/44.5 graden ten opzichte van 111/44 graden in Palm Springs), maar ook de record zal niet stand houden, want komende zondag gaan we naar Death Valley, de warmste (heetste) plek in de USA. Ditmaal besloten om in down town Las Vegas (Golden Nugget Hotel) te verblijven in plaats van op The Strip met alle thema-hotels. Het Golden Nugget Hotel was zo gevonden, wat langer duurde het om de receptie van het hotel te vinden. Ook dit is zo'n megahotel waar het ook nog eens megadruk is. De rij bij de receptie was kort en we hebben gevraagd (en gekregen) om een rustige kamer. Of de buren rustig zullen zijn, zullen we wel merken. Het valt wel op dat er veel Amerikaanse studenten en gezinnen (en bejaarden) in dit hotel zitten. Wellicht is dat ook de doorsnee van de Amerikaanse bevolking die haar vermaak in Las Vegas zoekt.

Tja, wat moet ik zeggen over Las Vegas ? Het staat eigenlijk voor alles waar ik niet van houd: drukte, plastic vermaak en ook zojuist om 20.30 uur nog erg warm (zeker 100/38 graden). Na het douchen nog even een rondje over Fremont Street gelopen. Dit is de straat waar het ooit begonnen is, de straat waar alle oude casino's (waaronder de Golden Nugget) staan. Alleen hebben ze de straat nu overdekt met een gigantische overkapping, wat ook nog eens één groot videoscherm is, waar elk uur een korte voorstelling (gevolgd door een even lange reclame) gegeven wordt (The Fremont Experience).

Aangezien we het wel een beetje gehad hebben na 13 uur (en 3 NP's) onderweg geweest te zijn, hebben we snel een paar stukken pizza gegeten (hawai, sausage en 2x peperoni , sprite en coke) en wat te drinken gekocht. Vanavond vroeg naar bed en dan morgen hopelijk weer wat fitter op.

Wi-fi in het hotel kost inderdaad $12.99 per dag en het is me nog niet gelukt verbinding te maken met 1 van de andere netwerken die de laptop vindt, dus waneer ik dit kan plaatsen, weet ik nog niet. Gelukkig inmiddels wel weer bereik voor de mobiel, want in de NP's (Bryce Canyon en Zion) is totaal geen bereik. Kreeg vanavond een sms van Monique om te laten weten dat ze goed in St. Malo zijn aangekomen. Hun vakantie zit er over een paar dagen alweer op, wij zitten morgen op de helft. De tijd vliegt...

PS: Zit nu in een Starbucks, zo wat de enige plaats in Las Vegas (naast het vliegveld) dat gratis Wi-fi heeft.