Na een slechte nacht, om 6.00 uur opgestaan. De slechte nacht kwam door feestvierders in de kamer boven ons. Het feest begon pas rond 3.00 uur en eindigde om 5.00 uur, waarschijnlijk concertgangers (Kings of Leon trad op in de Hollywood Bowl, welk een paar minuten van ons hotel is). Ik heb meerdere keren gedacht om de receptie te bellen, maar viel toen weer een beetje in slaap, etc. Uiteindelijk dus niet uitgeslapen toen om 6.00 uur de wekker ging. Natuurlijk meteen opgestaan, de laatste dingen gepakt en om 6.30 uur ontbeten, zodat we voor 7-en in de receptie waren voor de transfer van 7.00 uur. Om 7.10 uur was de transfer er nog niet. Toen de receptionist voor ons het transfer-bedrijf belde (zul je altijd zien), stond de chauffeur opeens in de receptie. Het was geen probleem om ons bij Hertz af te zetten.

Daar waren we rond 8.00 uur (het is een stuk rustiger 's ochtends op de grote doorgaande wegen in de stad, dan op de vrijdagmiddag), om 8.05 uur hadden we sleutels van een hemels-/hel-/korenblauwe Ford Mustang Convertible. Ik zou deze kleur niet zelf uitgekozen hebben, maar hij valt wel op. Zelfs van halverwege de berg (zie verderop) konden wij hem nog op de parkeerplaats terugvinden. Na enige uitleg (hoe werkt het dak, hoe werken de stoelen, airco, etc.) en instelwerk op pad. Onze bolide had pas 4200 mijl gereden, dus waarschijnlijk zijn wij pas de tweede huurders. Hij ruikt ook nog vrij nieuw. De auto heeft flink wat pk's, maar wel moeite om deze pk's op de weg te zetten bij het wegrijden. Is die eenmaal op snelheid, dan trekt die ook flink door (maar dan ben je alweer over de 70 mijl/uur en moet je weer afremmen). Na een rondje in de buurt van het vliegveld om de juist uitvalsweg te zoeken, had Eden het kaartlezen snel onder knie.

De eerste stop was Cabazon. Cabazon is een vindplaats van fossielen van dinosaurussen, en om hier reclame voor te maken hebben ze in 1964 reusachtige betonnen dinosaurussen gemaakt. Deze zijn wellicht het bekends uit de Tim Burton film Pee-Wee Herman's Big Adventure (en voor mij, als grote Tim Burton-fan, de reden om hier naar toe te willen). Je kunt in deze betonnen dino's en in deze film zit Pee-Wee met Simone (een kennisje/vriendinnetje) op een gegeven moment in de bek van de T-Rex. Dat wilde ik natuurlijk ook. Wel even entree betalen ($13 voor ons samen), maar wel in de bek gezeten. Deze betonnen dino's zijn overigens onderdeel van een museum die het bestaan van dino's in twijfel trekt, want God heeft alles geschapen, etc. Niet zoals het ooit bedoeld is, maar wel mooi dat dit stukje popart (?) nog steeds bestaat.

De dino's stonden naast een Burger King (tja...), dus daar even een vroege lunch van een Whopper en een Cheeseburger gedaan. Ook gretig gebruik gemaakt van de ‘free refills', want de temperatuur begon al aardig richting de 100 graden Fahrenheit/38 graden Celsius te lopen. Op weg naar Cabazon, zijn we in Redland nog even van de snelweg afgeweest om bij Wal-Mart de Journey-dvd - Live in Manilla te scoren (alleen uitgebracht bij Wal-Mart), maar helaas niet te vinden. Verder meteen wat water als noodrantsoen voor in de woestijn gekocht (28 halve liters watervoor $3.48 !)

Volgende stop was de Aerial Tramway in Palm Springs, zo'n 10 mijl verderop. Via een Alpen-lift/kabelkar (want in Zwitserland gemaakt) wordt je binnen 10 minuten ruim 2 km. hoger een berg opgebracht. Er zijn 2 kabelkarren; 1 voor omhoog en 1 voor naar beneden en deze zijn met elkaar verbonden. De kabels lopen over 5 torens en nu heb ik het al niet op dit soort dingen (hoogtevrees), maar elke keer als die een toren passeert, schommelt die nog even lekker na. Ik moest meteen weer aan de Simpsons-ride denken. Boven op de berg is een National Park (NP), waar we de korte wandelroute hebben gelopen. Voor deze wandelroute moest je eerst wel weer een heel eind naar beneden lopen (en natuurlijk ook weer naar boven). Qua bochten en stijgingspercentage net Alpe d'Huez. Voordeel was wel dat het boven op de berg een flink stuk koeler was dan in Palm Springs zelf (72/22 graden boven op de berg tegenover 111/44 graden in Palm Springs).

Vervolgens weer met de kabelkar naar beneden, inclusief schommelen bij de torens, maar nu minder erg dan op weg naar boven. Alleen viel de kabelkar een meter of 20 voor het eindstation stil ! Voor ons niet zo erg, maar ik moest wel denken aan de mensen die op weg naar boven waren en daar 20 meter voor de top bundelden. Na een minuut of 3 was het euvel opgelost en hadden we weer vaste grond onder de voeten.

Onze laatste stop van de dag was Joshua Tree (het plaatsje) en Joshua Tree NP, ca. 40 mijl van Palm Springs. Ons motel voor de nacht (Safari Inn) was snel gevonden, want het ligt aan de doorgaande weg en Johua Tree is maar klein (7.000 inwoners). Het inchecken ging vlot. De (Indiase) eigenaar vond dat ik wel een heel mooi tarief had ($50) en liet me nog even de huidige tarieven zien ($80). Niet op reageren... Gevraagd (en gekregen) om een rustige kamer, zover mogelijk van de doorgaande weg. Hopelijk slapen we vannacht beter dan afgelopen nacht.

Aangezien het al 16.30 uur geweest was, zijn we meteen doorgegaan naar het Visitors Center van Joshua Tree NP (op slechts één block van het motel), welke om 17.00 uur dichtgaat. Bij het Visitors Center kun je een Annual NP-pas aanschaffen, waarmee je voor $80 een jaar lang alle NP's in de USA in kan, in plaats van per NP zo'n $15 tot $25 per keer te betalen. Bij het Visitors Center ook voor de eerste keer het dak van de Mustang ingeklapt, maar zelfs 17.00 uur is nog wel vroeg om in de woestijn zonder dak te rijden, je voelt de zon toch nog goed branden.

Meteen ook Joshua Tree NP ingereden om deze prachtige bomen te bekijken. Je wilt eigenlijk elke boom wel fotograferen, want elke boom is uniek. Na een flinke tocht door het park zijn, waren we rond 18.30 uur weer in het plaatsje Joshua Tree. Besloten om maar meteen wat te eten bij het Crossroads Café, in plaats van eerst naar het motel te gaan en weer terug te komen. Maar goed ook, want het Crossroads Café is maar tot 20.00 uur open. Het Crossroads Café werd om zijn (ham)burgers aangeprezen in de Lonely Planet. Lekkere burgers, inderdaad, maar verder wel een aparte tent, waarbij je aan de bar moet bestellen, vooraf betalen, zelf je drinken moet meenemen (en refills halen), zelf je bestek moet pakken (en zelf je eten moet opeten) en na het eten weer zelf je borden mocht terugbrengen naar de bar (hoefden wij niet, omdat de barman tijd genoeg had, of was hij nu sarcastisch ?). En dan staat er ook nog een pot voor fooien. Ja, sommigen hebben het mooi bekeken.

Na het eten, nog wat drankjes gehaald bij de naastgelegen Sam's Market (ook al bestierd door Indiase mensen) en terug naar het motel voor een duik in het zwembad. De eigenaar kwam nog even een praatje bij het zwembad maken en vertelde honderduit over hoe moeilijk het was om een bestaan in de USA op te bouwen, maar hij deed het voor zijn kinderen, etc. De eigenaar vertelde ook dat hij WiFi heeft, dus ik ga zometeen proberen dit verhaal op onze reisblog te plaatsen. Het zou moeten werken met het onvergetelijke wachtwoord ‘4545454444'.

Morgen is het plan vroeg op te staan (5.15 uur), om volop gebruik te kunnen maken van het (hopelijk) mooie ochtendlicht, door het park heen te rijden en verderop bij 29 Palms (ja, over dit plaatsje heeft Robert Plant een liedje gemaakt) er weer uit te komen en naar de Grand Canyon door te rijden. Ik ga nu proberen of ik de WiFi aan de praat krijg om dit verhaal en een paar foto's up te loaden (het werkt als een speer !!). Dan ga ik nog even sterren kijken, we zitten immers in de woestijn en daar is het meestal heel helder en dan snel naar bed. Morgen is het weer vroeg dag !